อธียติ : ก. ศึกษา, เล่าเรียน, สาธยาย
อธีร : ค. ไม่หาญ, ไม่ฉลาด
อธุนา : (อัพ. นิบาต) เดี๋ยวนี้, เมื่อกี้, ไม่นาน, ใหม่, ในกาลนี้, ในกาลเดี๋ยวนี้.
อธุร : นป. ไม่ใช่ธุระ, ไม่ใช่ภาระหน้าที่
อโธ : (อัพ. นิบาต) เบื้องต่ำ, ข้างล่าง, เบื้องล่าง, เป็นเหฎฐาตถวาจกนิบาต.รูปฯว่าลงในอรรถสัตมีแปลว่าในเบื้องต่ำ, ฯลฯ.อโธเมื่อใช้เกี่ยวกับอักขระแปลว่าเอาพญัชนะไว้หน้าสระ.
อโธกต : ค. คว่ำลง
อโธคติ : (อิต.) ความไปต่ำ, ความต่ำต้อย, ความต่ำทราม.
อโธคม : (ปุ.) อโธคมะชื่อลมในกายอย่างหนึ่งในหกอย่างคือลมพัดลงเบื้องต่ำ.วิ.อุจฺจารปสฺสาวาทีนํนีหรณวเสนอโธภาคํคจฺฉตีติอโธคโม.
อโธคมวาตอโธคมวาย : (ปุ.) ลมพัดลงเบื้องต่ำลมพัดลงในเบื้องต่ำ.
อโธคมวาต อโธคมวาย : (ปุ.) ลมพัดลงเบื้องต่ำ ลมพัดลงในเบื้องต่ำ.
อโธต : (วิ.) เปื้อน. อโธเตหิปาเทหิกฐินํอกฺกมนฺติ.ภิกษุท.มีเท้าเปื้อนเหยีบไม้สดึง
อโธภาค : (ปุ.) ส่วนเบื้องต่ำ, พื้นเบื้องต่ำ, ฯลฯ.
อโธภุวน : (นปุ.) พิภพนาค, นาคพิภพ, บาดาล.วิ.อโธอธรํภุวนํโลกํอโธภุวนํ
อโธภูวน : นป. นาคพิภพ
อโธมุข : (วิ.) มีหน้าในเบื้องต่ำ, ก้มหน้า.
อโธมุขีกรณ : (นปุ.) การทำให้มีหน้าข้างล่าง, การคว่ำ, การคว่ำลง.
อน : (นปุ.) เกวียน, เลื่อน.อนุปาณเน, อ. อถวา, นตฺถินาสายสฺสาติอนํ.น+นาสาลบสารัสสะอาที่นาเป็นอแปลงนอุปสรรคเป็นอ.
อนคฺฆ : (วิ.) มีค่าหามิได้วิ.นตฺถิอคฺโฆเอตสฺสาติอนคฺโฆความหมายแท้จริงหมายความว่า มีค่ามากจนกำหนดค่าไม่ได้ฏีกาเวสฯท่านจึงแก้ว่าโสหิอคฺฆสฺสมหนฺตตฺตาอนคฺโฆติวุตฺโต.ส.อนรฺฆ.
อนฺคนฺต : (ปุ.) ปลายและปลาย, ปลายแดน.
อนฆ : (วิ.) ไม่มีความชั่ว, ไม่มีความทุกข์, ไม่มีความวิบัติ, ไม่มีความฉิบหาย.น+อฆ.
อนงฺค : (ปุ.) มาร.ส.อนงฺคว่านาง, นางงามพระกามเทพ.
อนงฺคณ : (วิ.) ผู้มีกิเลสเพียงดังเนินหามิได้, ผู้ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน, ผู้ไม่มีกิเลส, ผู้ไม่มัวหมอง, ผู้บริสุทธ์, ผู้งาม, งาม.น+องฺคณ.
อนจฺฉ : (วิ.) ไม่ใส, ขุ่นมัว.วิ.นตฺถิอจฺฉภาโวอตฺราติอนจฺโฉ.
อนจฺฉริย : (วิ.) ไม่น่าอัศจรรย์.น+อจฺฉริย.
อนชฺฌิฏฺฐ : ค. ไม่ถูกขอร้อง, อัน....ไม่ได้เรียก
อนญฺญ : (วิ.) มิใช่อื่น, ไม่ใช่อื่น.
อนณ : ค. ไม่มีหนี้
อนฺต : (วิ.) เลว, ทราม, ต่ำ, ต่ำช้า, ลามก, หลัง, สุด, สุดท้าย.ส.อนฺต.
อนฺตก : (วิ.) ผู้ทำซึ่งที่สุด.วิ.อนฺตํกโรตีติอนฺตโก.กฺวิ ปัจ. อภิฯและ รูปฯ ลงร ปัจ
อนฺตกร : (ปุ.) ชนผู้กระทำซึ่งที่สุดคือช่วยให้รอดฝั่ง.
อนฺตกาล : (ปุ.) กาลแห่งความตาย, เวลาตาย.ส.อนฺตกาล.
อนฺตกิริยา : (อิต.) การทำซึ่งที่สุด.
อนฺตคฺคต : (วิ.) ถึงแล้วซึ่งที่สุด.ซ้อนคฺ.
อนฺตคณฺฐิ : อิต. ปม, ขอดลำไส้, ไส้ทบ
อนฺตคณฺฐิกาพาธ : (ปุ.) โรคไส้ติ่งอักเสบ.
อนฺตคณฺฐี : (อิต.) ไส้ติ่ง.
อนฺตคมน : นป. การไปสู่ที่สุด, การสิ้นสุด
อนฺตคุณ : (นปุ.) ไส้น้อย, ไส้ทบ.
อนฺตคู : (วิ.) ผู้ถึงซึ่งที่สุด, ผู้ชนะความทุกข์.
อนฺตชาติ : (อิต.) ชาติแห่งคนต่ำช้า (คนไม่มีตระกูล).
อนตฺต : (วิ.) มีตนหามิได้, ไม่มีตน, ไม่มีตัวตน, มิใช่ตน, มิใช่ตัวตน, บังคับมิได้, บังคับไม่ได้, อนัตตา (ไม่อยู่ในอำนาจของเรา ไม่มีเจ้าของที่แท้จริง).น+อตฺต.
อนตฺตตา : (อิต.) ความที่แห่งภาวะเป็นภาวะมีตนหามิได้, ฯลฯ, ความที่แห่งของเป็นของมีตนหามิได้, ความเป็นของมีตนหามิได้, ฯลฯ.
อนตฺตมน : (วิ.) ผู้มีใจอันปิติและโสมนัสถือเอาแล้วหามิได้, น้อยใจ, ไม่พอใจ.
อนตฺตลกฺขณ : (นปุ.) ลักษณะอันเป็นอนัตตา.
อนตฺตลกฺขณสุตฺต : (นปุ.) อนัตลักขณะสูตรชื่อพระสูตรซึ่งพระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระเบญจวรรคึย์.
อนตฺถ : (วิ.) อันตั้งอยู่ไม่ได้, เสื่อม.น. อาบทหน้าถาธาตุในความตั้งอยู่อปัจ.รัสสะอาเป็นอ.แปลงนเป็นอนซ้อนต.
อนตฺถงฺคต : (วิ.) ถึงแล้วซึ่งอันตั้งอยู่ไม่ได้, อัษฎงคตแล้ว, อัสดงคตแล้ว.
อนตฺถตา : (อิต.) ความที่แห่งกรรมเป็นกรรมมิใช่ประโยชน์, ความเป็นแห่งกรรมมิใช่ประโยชน์.
อนตฺถสญฺหิต : (วิ.) มิใช่กิจอันประกอบแล้วด้วยประโยชน์.
อนฺตนฺต : (วิ.) อันตั้งอยู่ปลายแดน.