สูปธาริต : กิต. ใคร่ครวญดีแล้ว
สูปิก : ป. พ่อครัว
สูเปยฺย : ค. ของควรแกง
สูยติ : ก. ฟัง
สูร : ๑. ค .กล้าหาญ;
๒. ป. พระอาทิตย์
สูรต : (วิ.) ผู้มีความยินดี, ผู้มีความเอ็นดู. สุปุพฺโพ, รมุ กีฬายํ, โต.
สูริย : (ปุ.) พระอาทิตย์, ดวงอาทิตย์. วิ. อนฺธ การวิธมเนน สตฺตานํ ภยํ สุรตีติ สูริโย. สุรฺ หึสายํ, อิโส, สสฺส โย, ทีโฆ. กัจฯ ๖๗๓. สุรฺ อิสฺสริยทิตฺตีสุ วา. สุ หึสายํ วา, รฺอาคโม. สูรฺ วิกฺกนฺติยํ วา. ส. สูรฺย, สูรยฺย.
สูริ สูรี : (วิ.) มีปัญญากล้า.
สูล : (ปุ. นปุ.) ความจุกเสียด, ความเสียดแทง, ขวากเหล็ก, หอก, หลาว, เครื่องแทง. สูลฺ รุชายํ, อ. ส. ศูล.
สูลา : (อิต.) โรคจุกเสียด, โรคลมแทง, ตะคิว. ส. ศูล.
สูลี : (ปุ.) สูลี ชื่อพระอิศวร ๑ ใน ๖ ชื่อ, ศุลี (พระอิศวร), พระอิศวร (ผู้มีตรีศูลคือหลาวสามง่ามในมือ). วิ. ติสูลํ อสฺส อตฺถีติ สูลี.
เส : (อัพ. นิบาต) แล.
เสก : (ปุ.) การไป, การถึง, การเป็นไป, ความเป็นไป. เสกฺ คติยํ, อ.
เสกฺข เสข : (ปุ.) บุคคลผู้ยังต้องศึกษา, บุคคลที่ยังต้องศึกษา, เสกขบุคคล, เสขบุคคล, พระเสขะ คือ พระอริยบุคคล ๗ เบื้องต้น. สิกฺขฺ วิชฺโชปาทาเน, โณ. ศัพท์หลังลบ กฺ. อภิฯ วิ. ตีหิ สิกฺขาหิ ยุตฺตตฺตา เสกฺโข เสโข วา.
เสขร : (ปุ.) ดอกไม้กรองบนศรีษะ, ดอกไม้ประดับบนศรีษะ, เทริด, มงกุฎ. วิ. สิขายํ ชาโต เสขโร. ร ปัจ. พฤทธิ อิ เป็น เอ. ลูกประคำ ก็แปล.
เสขริก : (ปุ.) หญ้าเขี้ยวงู, หญ้าพันงู. วิ. สิขร มสฺส อตฺถีติ เสขริโก. ณิก ปัจ.
เสข, (เสกฺข) : ป. ผู้ยังต้องศึกษา
เสขิย : (วิ.) อัน...พึงศึกษา, อัน...ควรศึกษา, อัน...ควรใส่ใจ, อัน...พึงใส่ใจ. สิกฺขฺ วิชฺโช ปาทาเน, โณฺย. วิการ อิ เป็น เอ ลบ กฺ และ ณฺ อิ อาคม.
เสขียวตฺต : (นปุ.) ข้อปฏิบัติอัน...พึงศึกษา, ฯลฯ, ข้อปฏิบัติที่ภิกษุต้องใส่ใจ, ข้อปฏิบัติที่ภิกษุต้องเอาใจใส่, วัตรที่ภิกษุต้องใส่ใจ, ฯลฯ, ข้อปฏิบัติที่ภิกษุและสามเณาต้องใส่ใจ, ข้อปฏิบัติที่ภิกษุและสามเณรต้องเอาใจใส่, วัตรที่ภิกษุและสามเณรต้องใส่ใจ, ฯลฯ.
เสจน : (วิ.) เยี่ยม, ยอด, ยอดเยี่ยม, สูงสุด, ประเสริฐ, ประเสริฐสุด, ประเสริฐที่สุด. วิ. สพฺเพ อิเม ปสตฺถา, อยมิเมสํ วิเสเสน ปสตฺโถติ เสฏโฐ. ปสตฺถ+อิฎฺฐ ปัจ. แปลง ปสตฺถ เป็น ส รูปฯ. ๓๗๖ และอภิฯ.
เสฎฐ : (นปุ.) วัตถุอันบุคคลปรารถนา, ฯลฯ, สิ่งอันบุคคลปรารถนา, ฯลฯ, ทรัพย์. สิสฺ อิจฺฉายํ, โต, ตสฺส ฎฺโฐ, สฺโลโป, อิสฺเส.
เสฎฺฐ : (วิ.) อัน...ปรารถนา, อัน...ต้องการ, อัน...อยากได้.
เสฎฺฐ : (อิต.) เถ้า, เถ้าเย็น, ถ่านเย็น.
เสฎฺฐ : (ปุ.) คนผู้มีสิ่งอันบุคคลปรารถนา, คนมีทรัพย์, เศรษฐี. วิ. เสฎฺฐํ อสฺส อตฺถีติ เสฎฺฐ. อี ปัจ.
เสฏฺฐ : ค. ประเสริฐที่สุด
เสฏฺฐสมฺมต : ค. เห็นดีที่สุดแล้ว
เสฏฺฐิ, - ฐี : ป. เศรษฐี, คนมีเงิน
เสณ เสน : (ปุ.) เหยี่ยว, นกเหยี่ยว, หนามเล็บเหยี่ยว ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. สิ พนฺธเน. ณ, น ปัจ. คง ณ ไว้ วิการ อิ เป็น เอ หรือ เส คติยํ.
เสณิ : (ปุ.) หมู่คนมีศิลปะมีชาดเสมอกัน วิ. สชาตีนํ เตสํ สิปฺปีนํ สํฆาโต เสณิ. สิ เสวายํ, ณิ. คง ณ ไว้.
เสณิย : ป. นายหมู่
เสต : (นปุ.) ผ้าขาว, ผ้าขาวสะอาด.
เสตกมล : (นปุ.) บัวขาว.
เสตก เสโตทก : (วิ.) มีน้ำสะอาด.
เสตจฺฉท : (ปุ.) หงส์, ห่าน. วิ. เสโต ฉโท ปตฺตํ ยสฺส โส เสตจฺฉโท.
เสตฉตฺต เสตจฺฉตฺต : (นปุ.) ฉัตรหุ้มด้วยผ้าขาว, ฉัตรขาว, เศวตฉัตร.
เสตฎฺฎิกา เสตฎฺฐกา : (อิต.) ข้าวตายฝอย, ข้าวม้าน. วิ. เสตวณฺณกรณวเสน อฎตีติ เสตฎฺฎิกา. สา เอว เสตฎฺฐกา.
เสตฏฺฐิกา : อิต. รา
เสตปณฺณิ :
(อิต.) ไม้หมากลิง ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง มีต้นและผลคล้ายหมาก, มะดูก ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ผลขนาดไข่ไก่ กินได้, มะลื่น ต้นกระบก ตระบด ก็เรียก. ดู เสปณฺณิ ด้วย.
เสตปตฺต : (ปุ.) นกมีปีกสีขาว, นกยาง.
เสตปาริส : (ปุ.) แคฝอย, แคขาว.
เสตพฺย : (นปุ.) เสตัพยะ ชื่อเมือง.
เสตมฺพ : (ปุ.) มะม่วงอย่างเล็กมีรสหวาน, มะม่วงหวาน. วิ. เสตวณโณ อมฺโพ เสตวณฺโณ. มะม่วงป่า สวายสอ ก็แปล.
เสตมฺพุช : (ปุ.) บัวขาว.
เสตโลหิต : (ปุ.) แดงจาง, ชมพู, สีแดงจาง, สีชมพู.
เสตวรรณ เสตหฺถี : (ปุ.) ช้างเผือก.
เสต เสตก : (วิ.) ขาว, เผือก, สะอาด, เศวต.
เสติ : ก. นอน
เสติจฺฉตฺต : นป. เศวตฉัตร, ฉัตรสีขาว
เสตุ : (ปุ.) เหตุ, มูลเค้า. วิ. สิโนติ ผลนฺติ เสตุ. สิ พนฺธเน, ตุ. สิโนติ ผลํ เอตสฺมาติ เสติ. สิ ปวตฺตเน, ตุ.
เสตุฆาต : (ปุ.) การฆ่าซึ่งบาปธรรมอันนับเนื่องแล้วในพระอริยมรรคชื่อเสตุ, การฆ่าซึ่งบาปธรรมด้วยอริยมรรคชื่อเสตุ.