อุพฺพฏเฏติ : ก. ขัดสี, ถู, ชำระ
อุพฺพฏม : ค. ซึ่งไปผิดทาง, เดินผิดทาง
อุพฺพตฺตติ : ก. ขึ้น, พอง, บวม
อุพฺพตฺเตติ : ก. ให้พองขึ้น, ให้บวม ; ฉีกออก; เดินทางผิด
อุพฺพธติ : ก. ฆ่า, ทำลาย, สังหาร
อุพฺพนฺธติ : ก. แขวน, ห้อย
อุพฺพนฺธน : นป. การห้อย, การผูก, การแขวน
อุพฺพรี : อิต. ที่มีพืชอุดมสมบูรณ์, ที่เพาะปลูก; ภรรยา, เมีย
อุพฺพสติ : ก. ออกจากบ้าน, หนีจากบ้าน
อุพฺพห : ค. ยากแก่การออก, ลากไปยาก
อุพฺพหติ : ก. ดึงออก, ลากไป, เข็นไป, นำไป, ยกขึ้น
อุพฺพหน : นป. การดึง, การยกขึ้น
อุพฺพาธติ : ก. เบียดเบียน, กดขี่
อุพฺพาสียติ : ก. อันเขาไม่ตั้งหลักแหล่ง, อันเขาไม่ทอดทิ้ง
อุพฺพาหน : นป. การนำไป, การแบก
อุพฺพาหิกา : อิต. อุพพาหิกาวิธี, การเสนอให้วินิจฉัย
อุพฺพาเหติ : ก. เบียดเบียน, กีดขวาง, รบกวน
อุพฺพาฬฺห : กิต. ถูกเบียดเบียนแล้ว, ถูกรบกวนแล้ว
อุพฺพิคฺค : กิต. กลัวแล้ว, ตกใจแล้ว, หวาดเสียวแล้ว
อุพฺพิคฺค อุพฺเพค : (วิ.) หวาด, หวาดหวั่น, หวาดเสียว, ตกใจ, สะดุ้ง. อุปุพฺโพ, วิชี ภยจลเนสุ, อ. แปลง ว เป็น พ ช เป็น ค ศัพท์ต้นแปลง ค เป็น คฺค ศัพท์หลังวิการ อิ เป็น เอ ซ้อน พฺ.
อุพฺพิชฺชติ : ก. ยุ่งยาก, เดือดร้อน, ตกใจ, หวาดเสียว
อุพฺพิชฺชนา : อิต. ความยุ่งยากใจ, ความหวาดเสียว, ความกลัว
อุพฺพิทฺธ : ค. ถูกแทงทะลุ
อุพฺพิทฺธปิณฑิก : (ปุ.) คนน่องงอน.
อุพฺพินย : ค. อยู่นอกพระวินัย, ไม่ใช่วินัย
อุพฺพิล : นป. ความเบิกบาน, ความปลื้มใจ
อุพฺพิลฺลาวิตาการ : (ปุ.) อาการเย่อหยิ่ง?
อุพฺพิลาวิต : ค. ดีใจ, รื่นเริง, ชื่นบาน
อุพฺพิลาวิตตฺต : นป. ความเป็นผู้เบิกบานใจ, ความชื่นบาน
อุพฺพิสติ : ก. ออกจากบ้านไป
อุพฺพี : (อิต.) แผ่นดิน. วิ. อวติ ภูตานีติ อุพฺพี. อวฺ ปาลเน, อ, อสฺสุ, อิตถิยํ อี. วิถิณฺณตฺตาวา อุพฺพี.
อุพฺพีธร : (ปุ.) ภูเขา (ดำรงอยู่บนแผ่นดิน).
อุพฺพุฬฺหวนฺต : ค. ที่เจริญยิ่งนัก, (ช้าง) ตัวประเสริฐ, เป็น อุรุฬฺหวนฺต ก็มี
อุพฺเพค : ป. ความตื่นเต้น
อุพฺเพคี : ค. มีความกลัว; มีความหวาดเสียว
อุพฺเพชตุ, - เชตุ : ป. ผู้ตกใจกลัว, ผู้สะดุ้ง
อุพฺเพชนิย อุพฺเพชนีย : (วิ.) เป็นที่ตั้งแห่ง ความหวาดเสียว, ฯลฯ.
อุพฺเพชนีย : ค. พึงเดือดร้อน, พึงหวาดหวั่น
อุพฺเพเชติ : ก. ให้ตกใจกลัว, ให้สะดุ้ง
อุพฺเพฐน : นป. ความห่อหุ้ม, ความผูกมัด
อุพฺเพธ : (ปุ.) การเจาะขึ้น, การไชขี้น, การแทงขึ้น, การสูงขึ้น, การพวยพุ่ง. อุปุพฺโพ, วิธฺ วิชฺฌเน, อ.
อุพฺเพธติ : ก. หวั่นไหว, สะเทือน, สั่น
อุพฺภ : (ปุ. นปุ.) ความเต็ม, ความบริบูรณ์. อุพฺภฺ ปูรเณ, อ.
อุพฺภ : อ. เบื้องบน, ยอด, เหนือ
อุพฺภฏฐก : ค. ซึ่งตั้งตรง
อุพฺภณฺเฑติ : ก. ห่อ, มัด, ปกปิด
อุพฺภต : กิต. โยนออกแล้ว, นำออกแล้ว, ยกขึ้นแล้ว