สุสฺโสณิ : (วิ.) มีตะโพกอันผึ่งผาย, มีตะโพกผึ่งผาย, มีตะโพกงาม.
สุสาน : (นปุ.) ที่เป็นที่นอนแห่งศพ, ป่าช้า. วิ. ฉวสฺส สยนฎฺฐานํ สุสานํ. ฉวสฺส สุ, สยนสฺส สาโน. หรือลบ ย แปลง อ ที่ ส เป็น อา.
สุสานโคปก : ค. ผู้รักษาป่าช้า
สุสิ : (อิต.) ช่อง, รู โพรง. สุสฺ โสสเน, อิ. สสฺ คติยํ, อสฺส.
สุสิร : (วิ.) มีช่อง, ฯลฯ. สุสิ+รปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
สุสี : ป. รู ; ช่อง, โพรง
สุสีล : ค. มีศีลงาม
สุสุ : (วิ.) หนุ่ม, รุ่น. สสฺ ปาณเน, อุ. อสฺสุ. กัจฯและรูปฯ ๖๔๘ ตั้ง ตรุณ ศัพท์อาเทส เป็น สุสุ.
สุสุก : (ปุ.) ปลาฉลาม. สสุ หึสายํ, อุ. อสฺสุ, สตฺเถ โก.
สุสุกฺก : (วิ.) ขาวผ่อง, สว่างดี, สะอาดี, สุกใสดี.
สุสุกา : (อิต.) ปลาฉลาม. สสุ หึสายํ, อุ. อสฺสุ, สตฺเถ โก.
สุสุข : (วิ.) สบายดี, สำราญดี.
สุสุมาร : ป. จระเข้
สุสูภาพ : (วิ.) ดำสนิท
สุเสน : (ปุ.) เล็บเหยี่ยวชื่อพรรณไม้อย่างหนึ่งมี ๒ ชนิด. วิ. สุฎฺฐุ สิโนตีติ สุเสโน. สุฎฺฐุปุพฺโพ, สิ พนฺธเน, ยุ.
สุหชฺช : (วิ.) มีใจดี, สุนฺทร+หทย+ณฺย ปัจ. สกัด ดู หชฺช ประกอบ.
สุหท : ป. ผู้มีใจดี, เพื่อน
สุหท สุหทย : (ปุ.) คนมีใจดี, คนใจดี, มิตร, สหาย.
สุหท สุหทเย : (วิ.) มีใจดี วิ. สุนฺทรํ หทย เมตสฺสาติ สุหโท สุหทโย วา. ศัพท์ต้น ลบ ย. ส. สุหฤทย.
สุหิต : (วิ.) มีประโยชน์เกื้อกูลด้วยดี. ฉ. พหุพ.
สุหุชุ : (วิ.) ตรงด้วยดี, ซื่อตรงด้วยดี, ตรงดี, ซื่อตรงดี, งามดี. สุ+อุชุ หฺ อาคม.
สูก : ป. หนวดข้าวบาเล่ย์, หนวดข้าวโพด
สูกร : ป. หมู
สูกรเตล : (นปุ.) น้ำอันเกิดจากหมู. สุกร+ชาด+เตล. น้ำมันของหมู, น้ำมันหมู. สูกร+เตส.
สูกรเปต : (ปุ.) เปรตมีสีสะดังสีสะแห่งสุกร, เปรตมีหัวเหมือนหัวหมู. มี วิ. ดังนี้.
สูกรมส : (นปุ.) เนื้อของสุกร, เนื้อสุกร, เนื้อหมู.
สูกริก : ป. คนฆ่าหมู
สูจก : (วิ.) ผู้แต่ง, ผู้ร้อยกรอง, ผู้ชี้แจง, ผู้ประกาศ. สูจฺ คนฺถเน, ณฺวุ. ผู้ส่อเสียด, ผู้พูดส่อเสียด. สูจฺ เปสุญฺเญ.
สูจน : (นปุ.) การแต่ง, ฯลฯ, คำชี้แจง, คำประกาศ, คำแสดง, คำบ่ง, คำระบุ, การส่อเสียด, คำส่อเสียด. ยุ ปัจ.
สูจิ : (อิต.) เข็ม, คำชี้แจง, คำประกาศ, เครื่องชี้, รายการ, สารบัญ, ตาล, กลอน, ลิ่ม. วิ. สูเจติ คฒมคฺคนฺติ สูจิ. สูจฺ ปกาสเน, อิ. ส. สูจิ, สูจี.
สูจิก : (ปุ.) ช่างเย็บ. ส. สูจิก.
สูจิกา : อิต. กลอน, รายการ
สูจิฆร : (นปุ.) สูจินาฬิกา
สูจิปตฺต : (นปุ.) ใบแจ้งรายการ, ใบบอกรายการ, แผ่นแจ้งรายการ, บัญชีรายการ, สูจิบัตร.
สูจิมุข : (ปุ.) สัตว์มีปากเพียงดังเข็ม, สัตว์มีปากเหมือนเข็ม, สัตว์มีปากเช่นกับเข็ม, ยุง, ริ้น, เหลือบ.
สูจิวชฺฌน : (นปุ.) แปลเหมือน สุจิวิชฺฌน.
สูจิวิชฺฌน : นป. เหล็กหมาด
สูชุ : (วิ.) ตรงดี, ซื่อตรงดี, งามดี. สุ+อุชุ.
สูณ สูน : (ปุ.) สุนัข, หมา. สุนฺ คติยํ, อ, ทีโฆ. สุ สวเน วา, ยุ. ศัพท์ต้นแปลง น เป็น ณ อภิฯ.
สูต : (ปุ.) สูตชน คือคนที่เกิดแต่กษัตริย์กับนางพราหมณีชื่อสูตะ. สุ อภิสเว, โต, ทีโฆ.
สูติ : (อิต.) การคลอด, การเกิด, กำเนิด, ประสูติ. สู ปาณคพฺภวิโมจเน. ส. สูติ.
สูติฆร : นป. เรือนคลอด
สูท : (ปุ.) คนผู้หลั่งออกซึ่งรส, คนผู้ยังรสให้หลั่งออก. สุ ปคฺฆรเรณ, โท, ทีโฆ. อถวา, สุทฺ สูทฺ วา ปคฺฆรเณ, อ. คนผู้ยังขาทนียะ และโภชนียะให้สุก, คนผู้ยังอาหารให้สุก, คนครัว, พ่อครัว. สุ. พฺยนฺตีกรเณ, โท.
สูทก : (ปุ.) คนครัว, พ่อครัว. วิ. สูเทตีติ สูทโก. สูทฺ ปคฺฆรเณ, ณฺวุ. วา สูโร. สุ ปสเว, โร. สูรฺ วิกฺกนฺติยํ, วา, อ. รูปฯ ๖๖๔ สุ หึสายํ, อูโร. ส. สูร.
สูน : ๑. ค. บวม, พอง;
๒. ป. สุนัข
สูนา : อิต. เขียง
สูนุ : ป. บุตร
สูป : ป. แกง
สูปการ : ป. ผู้ทำแกง, พ่อครัว
สูปติตฺถ : นป. ท่าสะดวก, ท่าที่ดี