ปฏิการ : ป. ตอบแทน
ปฏิกุชฺชน : นป. การงอ, การโค้ง, การโก่ง
ปฏิกุชฺเชติ : ก. งอ, โค้ง, โก่ง
ปฏิกุชฺฌติ : ก. โกรธตอบ
ปฏิกุฏฺฐ : ค. ซึ่งถูกติเตียน, ซึ่งถูกรังเกียจ, อันเขาเหยียดหยาม, น่าติเตียน
ปฏิกุฏฺฐก, - กุตฺตก : ป. นกกะปูด
ปฏิกุฏฺฐิต, - กุณฺฐิต : ค. ซึ่งถูกห่อหุ้ม, ซึ่งถูกคลุกเคล้า, ซึ่งถูกเกลือกกลั้ว
ปฏิกุฏติ : ก. งอ, โก่ง, บิด, หด, กระตุก; ถอยกลับ, หน่าย
ปฏิกุฏิต : ค. ซึ่งงอกลับ, ซึ่งโก่ง, ซึ่งบิด
ปฏิกุณิก : ค. คด, งอ, โกง
ปฏิกุลฺยตา : อิต. ความเป็นสิ่งปฏิกูล, ความเป็นของน่ารังเกียจ
ปฏิกูฏ : นป. การโกงตอบ
ปฏิกูล : ค., นป. ปฏิกูล, น่าเกลียด, น่ารังเกียจ, ซึ่งขัดแย้ง; ความเป็นของน่ารังเกียจ, ความเป็นของไม่สะอาด
ปฏิกูลคาหิตา : อิต. ความเป็นผู้ถือเอาโดยอาการอันขัดแย้ง
ปฏิกูลตา : อิต. ความเป็นของปฏิกูล
ปฏิกูลสญฺญา : อิต. ปฏิกูลสัญญา, ความสำคัญว่าเป็นของปฏิกูล, ความกำหนดหมายว่าเป็นของน่ารังเกียจ
ปฏิกูลสญฺญี : ค. ผู้กำหนดหมายว่าเป็นของปฏิกูล
ปฏิเกฬนา : อิต. การเล่นโต้กลับ, การเล่นฝ่ายตรงข้าม; การเย้ยหยันตอบ
ปฏิโกฏฺเฏติ : ก. ทำให้เบนออก, ทำให้หันกลับ, ต้อนกลับ, ทุบตีให้ผละออกมา
ปฏิโกเปติ : ก. ทำให้สั่น, ทำให้หวั่นไหว, ทำให้กำเริบ, ทำให้เสีย, ทำลาย (การรักษาอุโบสถ)
ปฏิคฺคณฺหน : นป. การรับ, รับเอา
ปฏิคฺคณฺหนก : ค. ผู้รับ, ผู้รับเอา, ซึ่งรองรับไว้
ปฏิคฺคณฺหาติ : ก. รับ, รับเอา, ยอมรับ, ถือปฏิบัติ
ปฏิคฺคห : ป. การรับ, ผู้รับ, การต้อนรับ, เครื่องรองรับ, กระโถน; ปลอกสวมนิ้วมือเมื่อเย็บจีวร
ปฏิคฺคหิต : กิต. (อันเขา) รับแล้ว, รับไว้แล้ว, ยอมรับแล้ว
ปฏิคฺคหีตุ, - เหตุ : ป. ผู้รับ
ปฏิคฺคาหก : ค., ป. ผู้รับ, ผู้ยอมรับ, ผู้ถือเอา; ปฏิคาหก
ปฏิคจฺจ :
๑. อ. ดู ปฏิกจฺจ๒. กิต. ละ, ละทิ้ง ปฏิคาถา : อิต. คาถาตอบ, คาถาโต้ตอบ
ปฏิคาธ : ป. ที่พึ่ง, ที่ยึดเหนี่ยว, หลักยึด
ปฏิคายติ : ก. ขับเพลงตอบ, ร้องเพลงตอบ
ปฏิคิชฺฌ : ค. ซึ่งกำหนัด, อยาก, ติดใจ
ปฏิคิชฺฌติ : ก. กำหนัด, อยาก, ติดใจ
ปฏิคิทฺธ : ค. ซึ่งอยาก, ซึ่งติดใจ
ปฏิคีต : นป. เพลงขับตอบ, เพลงที่ร้องโต้ตอบ
ปฏิคูหติ : ก. ปกปิด, ปิดบัง, ซ่อน, ซ่อนไว้
ปฏิฆ : ป., นป. ปฏิฆะ, ความขัดเคือง, ความขึ้งเคียด, ความขัดใจ, ความกระทบใจ, ความโกรธ
ปฏิฆวนฺตุ : ค. ผู้มีปฏิฆะ, ผู้มีอาการขัดเคือง
ปฏิฆาต : ป. การป้องกัน, การกำจัด; ความขัดเคือง, ความคับแค้น, ความไม่พอใจ
ปฏิโฆส : ป. เสียงสะท้อน
ปฏิจฺจ : อ., กิต. อาศัย, อิง, เนื่อง, เกี่ยวกับ
ปฏิจฺจวินีต : ค. ผู้ได้รับฝึกหัดแนะนำในธรรมที่อาศัยกัน (หลักเหตุผล)
ปฏิจฺจสมุปฺปนฺน : ค. ซึ่งอาศัยกันและกันเกิดขึ้นร่วมกัน
ปฏิจฺจสมุปฺปาท : ป., ปฏิจจสมุปบาท, การที่ธรรมทั้งหลายอาศัยกันและกันเกิดขึ้นร่วมกัน, กฏแห่งธรรมที่ต้องอาศัยกันและกันเกิดขึ้น ซึ่งมีอยู่ ๑๒ ประการ คือ
๑. เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร
๒. เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ
๓. เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป
๔. เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ
๕. เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ
๖. เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา
๗. เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา
๘. เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน
๙. เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ
๑๐. เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ
๑๑.- ๑๒. เพราะชาติ จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์โทมนัส อุปายาส
ปฏิจฺจสมุปฺปาทกุสล : ค. ผู้ฉลาดในปฏิจจสมุปบาท
ปฏิจฺฉก : ค. ผู้รับ
ปฏิจฺฉติ : ก. รับ, ยอมรับ