อภิฆาต : (ปุ.) การเบียดเบียน, การทำลาย, การฆ่า.ส. อภิฆาต.
อภิฆาตี : ป. ศัตรู, ผู้ทำลาย, ฆาตกร
อภิจฺฉนฺน : ค. ปกปิด, ปกคลุม, ประดับ, ตกแต่ง
อภิจฺฉิต : ค. ปรารถนา, อยากได้, ต้องการ
อภิเจตสิก : ค. มีจิตผ่องใสยิ่ง
อภิเจเตติ : ก. ตั้งใจ, คิดไว้
อภิชจฺจ : ค. ผู้เกิดในสกุลสูง
อภิชฺชนก, อภิชฺชมาน : ค. อันไม่ทำให้แตก
อภิชฺฌา : (อิต.) อภิชฌาชื่อของตัณหา, ตัณหา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ, ความอยากได้, ความทะเยอทะยาน, ความกระวนกระวาย, ความปรารถนาอย่างแรงกล้า, ความเพ่งเฉพาะ, ความปรารถนา.วิ.ปรสมฺปตฺตีอภมุขํกตฺวาฌายตีติอภิชฺฌา.ส. อภิขฺยา.
อภิชฺฌาติ : ก. อยาก, โลภ, เพ่ง
อภิชฺฌาลุ : (ปุ.) คนโลภมาก, คนมีอภิชฌามาก.
อภิชฺฌาลุอภิชฺฌาลุก : (วิ.) มีอภิชฌามาก, มีอภิชฌาเป็นปกติ.ศัพท์หลังกสกัด.
อภิชฺฌาลุ อภิชฺฌาลุก : (วิ.) มีอภิชฌามาก, มีอภิ ชฌาเป็นปกติ. ศัพท์หลัง ก สกัด.
อภิชฺฌาวิสมโลภ : (ปุ.) ความโลภมีส่วนเสมอไปปราศแล้วด้วยความเพ่งเล็ง, ความโลภมีส่วนเสมอไปปราศแล้วด้วยสามารถแห่งความเพ่งเล็งหมายความว่า อยากได้ไม่เลือกทางอาจปล้น ฆ่า ชิงทรัพย์ ฯลฯขอให้ได้เป็นเอาทั้งนั้น.
อภิชฺฌิต : กิต. อยาก, ปรารถนา, ต้องการยิ่ง
อภิชน : (ปุ.) ชนผู้ยิ่ง, ชนผู้สืบมาจากตระกูลสูง, อภิชน.ส.อภิชน.
อภิชเนติ : ก. ทำให้เกิด, ก่อให้เกิด
อภิชปฺปติ : ก. ๑. อยาก, ปรารถนา;
๒. กล่าว
อภิชปฺปน : นป. ๑. ความอยาก, ความปรารถนา;
๒. การกล่าว
อภิชปฺปา : (อิต.) ความที่จิตปรารถนา, ความปรารถนายิ่ง.อภิปุพฺโพ, ชปฺมานเส, อ, ทฺวิตฺตํ.
อภิชปฺปี : ค. ๑. ซึ่งปรารถนา, ซึ่งต้องการ ;
๒. ซึ่งกล่าว
อภิชลติ : ก. ส่องแสง, รุ่งเรือง
อภิชวติ : ก. กระตือรือร้น, รีบเร่ง
อภิชาต : (วิ.) ผู้เกิดแล้วยิ่ง, ผู้เกิดยิ่ง.ส. อภิชาต.
อภิชาตอภิชาตปุตฺต : (ปุ.) คนมีตระกูล, บุตรชั้นสูง, อภิชาตบุตร (ลูกผู้เกิดมามีความรู้ความสามารถและความประพฤติดีสูงกว่าตระกูล).
อภิชาต อภิชาตปุตฺต : (ปุ.) คนมีตระกูล, บุตร ชั้นสูง, อภิชาตบุตร (ลูกผู้เกิดมามีความรู้ ความสามารถและความประพฤติดีสูงกว่า ตระกูล).
อภิชาติ : อิต. ๑. การเกิดใหม่, การปฏิสนธิ;
๒. วงศ์ตระกูล, เหล่ากอ
อภิชาติก : ค. ผู้เกิดในตระกูล
อภิชาติตา : อิต. ความเป็นผู้เกิด, การถือปฏิสนธิ; จำความ
อภิชาน, อภิชานน : นป. ความจำได้, การรู้ยิ่ง
อภิชานาติ : ก. รู้ยิ่ง, ช่ำชอง
อภิชายติ : ก. เกิดขึ้น, เกิดมาดี
อภิชิคึสติ, อภิชิคีสติ : ก. ปรารถนาจะนำไป, อยากได้
อภิชิฆจฺฉติ : ก. หิว, กระหาย, อยาก
อภิชีวนิก : ค. (ศิลป) ที่ทำให้สำเร็จการเลี้ยงชีพ, เกี่ยวกับการดำรงชีพ
อภิชีหนา : อิต. ความอุตส่าห์, ความพยายาม
อภิเชติ : ก. ชนะ, มีชัย
อภิโชเตติ, อภิโชตยติ : ก. ชี้แจง, อธิบาย, ทำให้สว่าง
อภิญฺญ : (วิ.) ฉลาด, ชำนาญ, มีฝีมือ.วิ.อภิชานาตีตฺยภิญฺโญ.อภิปุพฺโพ, ญาอวโพธเน.กฺวิ.
อภิญฺญตา : อิต. ความเป็นผู้มีความรู้ยิ่ง, ผู้เชี่ยวชาญ
อภิญฺญา : (อิต.) ความรู้ด้วยปัญญาอันยิ่ง, ความตรัสรู้ด้วยปัญญาอันยิ่ง, ปัญญาอันบุรุษพึงรู้ยิ่ง, ปัญญาเครื่องรู้ยิ่ง, ความรู้ยิ่ง, ความฉลาด, ปัญญา, กฏหมาย.
อภิญฺญาณ : (นปุ.) ความรู้ยิ่ง, ความรู้อย่างสูง, เครื่องหมาย, รอย.
อภิญฺญาต : (วิ.) ปรากฏ, มีชื่อเสียง, ชำนาญ.
อภิญฺญาเทสิตธมฺม : (ปุ.) พระธรรมอันพระผู้มี
อภิญฺญา, อภิญฺญาย : กิต. เข้าใจดี, รู้ยิ่งแล้ว
อภิญฺเญยฺย : ค. พึงรู้ยิ่ง, ควรรู้ยิ่ง
อภิฐาน : (นปุ.) ฐานยิ่ง, ฐานะอย่างหนัก, อภิฐานะชื่อของความผิดสถานหนักมี๖อย่างคืออนันตริยกรรม๕ การปฏิญญาณรับถือศาสนาอื่นในขณะที่ครองเพศบรรพ-ชิตเป็นข้อที่ ๖.