ภสฺสการก : (วิ.) ผู้ทำความอื้อฉาว.
ภสฺสติ : ก. พัง, หล่น, ตก, โฉบลง
ภสฺสน : (นปุ.) คำ, ฯลฯ. ภสฺส วจเน, ยุ.
ภสฺสร : (วิ.) แจ่มใส, ผ่องใส, ผุดผ่อง, รุ่งเรือง. ภา ทิตฺติยํ, สโร. รัสสะ อา เป็น อ แปลง ส เป็น สฺส.
ภสฺสารามตา : อิต. ความพอใจในการพูดเหลวไหล
ภา : (อิต.) แสง, แสงสว่าง, รัศมี, ความสว่าง, ความรุ่งเรือง. ภา ทิตฺติยํ, อ.
ภากร : (ปุ.) พระอาทิตย์. ภา+กร.
ภากุฏิก : ค. ขมวดคิ้ว, หน้าสยิ้ว
ภาค : (วิ.) อันเขาแบ่ง วิ. ภชียตีติ ภาโค. ภชฺ ภาชเน, โณ, ชสฺส โค.
ภาคเธยฺย : (นปุ.) กรรมดี, กรรมไม่ดี, โชคดี, โชคไม่ดี, โชคดีโชคร้าย, เคราะห์กรรม. วิ. อิฏฺฐานิฏฺฐวิปากภาโค ธึยติ เอตฺถาติ ภาคเธยฺยํ. ณฺย ปัจ.
ภาคฺย : (วิ.) อันเขาแบ่ง. วิ. ภชิยเตติ ภาคฺยํ.
ภาคโส : อ. โดยส่วน
ภาคินี : (อิต.) หญิงผู้มีส่วน.
ภาคิเนยฺย : (ปุ.) หลาน, หลานชาย (ลูกของพี่สาว ลูกของน้องสาว), ภาคิไนย. วิ. ภคินิยา อปจฺจํ ภาคิเนยฺโย. เณยฺย ปัจ.
ภาคิเนยฺยา : (อิต.) หลาน, หลานสาว.
ภาคี : (วิ.) มีส่วน. ภาค+อี ปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
ภาคีรถี : (อิต.) แม่น้ำคงคา.
ภาชก : ป. ผู้แบ่ง, ผู้แจก
ภาชน : (นปุ.) การแจก, การจำแนก, ความแจก, ความจำแนก, วัตถุเป็นที่แบ่ง. ภชฺภาชเน, ยุ, ภาชฺ วา ปุถกมฺมนิ.
ภาชนฺตร : (นปุ.) กระโถน.
ภาชนวิกติ : อิต. ภาชนะชนิดต่างๆ
ภาชี : (วิ.) ผู้แจก, ผู้แจกเป็นปกติ. ณี ปัจ. รูปฯ ๖๓๑.
ภาเชติ : ก. แบ่ง, แจก, จำแนก
ภาณ : (นปุ.) การบอก, การกล่าว, การพูด, การสวด. ภณฺ สทฺเท, โณ.
ภาณก : (วิ.) ผู้บอก, ฯลฯล ณฺวุ ปัจ.
ภาณวาร : ป. ข้อธรรมที่จัดไว้สำหรับสวด, หมวดหนึ่งมี ๘,๐๐๐ อักษร
ภาณินี : (อิต.) หญิงผู้บอก, ฯลฯ.
ภาณี : (วิ.) ผู้บอก
ภาณุ ภานุ : (ปุ.) พระอาทิตย์, ภาณุมาศ ภาณุมาต ๒ คำหลังนี้ใช้ในคำกลอนโดยมาก. ภา ทิตฺติยํ, ณุ, นุ. รูปฯ ๖๖๕.
ภาณุมนฺตุ ภานุมนฺตุ : (ปุ.) ไฟ, พระอาทิตย์. วิ. ภาณุ ภานุ วา อสฺส อตฺถีติ ภาณุมา ภานุมา วา. มนฺตุปัจ.
ภาตพฺย : (ปุ.) ลูกของพี่ชาย วิ. ภาตุโน ปุตฺโต ภาตโพฺยฺ. ณฺย ปัจ. โคตตตัท. แปลง อุ ที่ ตุ เป็น อว ว เป็น พ ลบ อ ที่ ว ด้วย อำนาจ ณฺ ลบ ณฺ รูปฯ ๓๕๕.
ภาติ : ก. ส่องแสง
ภาติก : (ปุ.) พี่น้องชาย, พี่ชายน้องชาย, พี่ชาย, น้องชาย, พี่น้อง, พี่, น้อง, ภาดร, ภาดา, ภราดา, ภราดร. ส. ภฺราตถฺ.
ภาติก, ภาตุ : ป. พี่ชาย, น้องชาย
ภาติย : (ปุ.) หลาน (ลูกของพี่ชาย ลูกของน้องชาย).
ภาตุ : (วิ.) ผู้เป็นพี่น้องชายกัน, ฯลฯ. วิ. ภาตีติ ภาตา. ภาสฺ วิยตฺติยํ วาจายํ, ราตุ. ลบ สฺ ลบ รา. ผู้พูดก่อน (พี่ชาย) วิ. ปุพฺเพภาสตีติ ภาตา.
ภาตุธีตุ : (ปุ.) หลาน, หลานสาว (ลูกของพี่ชาย หรือลูกของน้องชาย).
ภาตุปุตฺต : (ปุ.) หลาน หลานชาย (ลูกของพี่ชาย หรือลูกของน้องชาย).
ภานุ : ป. แสงสว่าง, พระอาทิตย์
ภายติ : ก. กลัว
ภายน : (นปุ.) ความสะดุ้ง, ควาหวาด, ความกลัว. ภี ภเย, ยุ.
ภาร : (วิ.) หนัก, หยาบ, หนา.
ภารกิจฺจ : (นปุ.) งานหนัก, กิจหนัก, ภารกิจ (งานที่ต้องทำ).
ภารตี : (อิต.) ถ้อยคำ, คำพูด, ภาษา, ภารดี.
ภารทฺวาช : (ปุ.) ภารทวาชะ ชื่อ ฤาษีผู้แต่งมนต์ ๑ ใน ๑๑ ท่าน.
ภารนิกฺเขปน : นป. การวางของหนัก, การวางธุระ
ภารปาทตา : (อิต.) ตีนทู่, เท้าทู่, โรคตีนทู่, โรคเท้าทู่.
ภารโมจน : นป. การเปลื้องภาระ
ภารวาห : (ปุ.) คนนำของหนักไป, คนผู้แบก, คนผู้หาบ. วิ. ภารํ วหตีติ ภารวาโห. ภารปุพฺโพ, วหฺ ปาปุณเน, โณ.
ภารหาร : ป. ผู้แบกภาระ, ผู้นำไปซึ่งภาระ