นาฏยสาลา : (อิต.) โรงละคร. ส. นาฏยศาลา.
นาติกาล : (ปุ.) เวลาเกินหามิได้ (ไม่ผิดเวลา ไม่เกินเวลา).
นาถ : (วิ.) เป็นที่พึ่ง, เป็นใหญ่. นาถฺธาตุ อ ปัจ. ส. นาถ
นาถกรณ : นป. การกระทำที่พึ่ง
นาถติ : ก. ป้องกัน, คุ้มครอง, รักษา, เป็นที่พึ่ง
นาท : (ปุ.) การบันลือ, การแผดเสียง, ความบันลือ, ความแผดเสียง, เสียง, เสียงร้อง, เสียงบันลือ. วิ. นทนํ นาโท. นทฺ อพฺยตฺสทฺเท, โณ. อภิฯ ลง อ ปัจ. ส. นาท.
นาเทว นรนาถ นรนายก นรป นรปติ นรปาล นรราช นราธิป นรินท : (ปุ.) พระราชา, พระเจ้าแผ่นดิน. ส. นเรนทร, นฤป, นฤปติ.
นาธติ : ก. ปรารถนา, อยากได้
นาธน : (นปุ.) การขอ, ความเร่าร้อน, ความเป็นใหญ่, ความหวัง. นาธฺ ยาจโนปตาปิ สฺสริยาสึสาสุ, ยุ.
นาน : (วิ.) ต่างกัน, ต่างๆ, ต่างๆกัน.
นานตฺต : (นปุ.) ความเป็นแห่งของต่างๆ, ฯลฯ.
นานตฺตกถา : (อิต.) เรื่องเบ็ดเตล็ด.
นานตฺตกาย : ค. มีร่างกายเป็นของต่างๆ กัน
นานตฺตสญญา : (อิต.) สัญญาต่าง ๆ กัน.
นานตฺตา : (อิต.) ความต่าง, ความต่างกัน.
นานตา : (อิต.) ความาเป็นแห่งของต่างๆ, ความเป็นแห่งของต่างๆ กัน, ความเป็น ของต่างกัน. วิ. นาน เมว นานตา.
นานปฺปการ นานปฺปการก : (วิ.) มีประการ ต่างๆ, นานัปการ (มีหลายอย่าง มีหลายประการ).
นานา : (อัพ. นิบาต) เว้น, เว้นแต่, เว้นเสีย, นอกจาก, ต่างๆ, มาก. ส. นานา.
นานากรณ : (นปุ.) เหตุเป็นเครื่องกระทำ ต่างๆกัน.
นานาโคตฺต : ค. มีโคตรแตกต่างกัน, มีตระกูลต่างๆ กัน, มีเหล่ากอต่างๆ กัน
นานาจิตฺต : ค. มีจิตใจแตกต่างกัน, มีความคิดไม่เหมือนกัน
นานาชจฺจ : ค. มีชาติกำเนิดต่างๆ กัน, มีหลายชาติ
นานาชน : ป. ชนต่างๆ , คนหลายพวก
นานาติตฺถิย : ค. มีนานาลัทธิ, มีหลายลัทธิหรือศาสนา
นานาธิมุตฺติกตา : อิต. ความเป็นต่างๆ กันแห่งอัธยาศัย, ความต่างๆ กันแห่งความโน้มเอียง
นานาปการ : ค. มีประการต่างๆ , สลับซับซ้อน
นานารตฺต : ค. มีสีต่างๆ , มีต่างๆ สี
นานารส : ป. รสต่างๆ
นานารูป : (วิ.) มีรูปต่างๆ, มีรูปมีประการ ต่างๆ, มีมากอย่าง, มีต่างๆ อย่าง. วิ. นานปฺปการา รูปา ยสฺส โส นานารูโป.
นานาวาท : (ปุ.) การกล่าวต่างกัน, การกล่าว ต่างๆกัน.
นานาวาส : ค. มีวาทะต่างๆ กัน; มีความคิดไม่เหมือนกัน
นานาวิธ : (วิ.) มีอย่างต่างๆ, มีอหลายอย่าง.
นานาสวาส : ป., ค. การอยู่ร่วมโดยมีธรรมวินัยต่างกัน, มีสังวาสต่างกัน
นานาสวาสก : ค. ผู้อยู่ร่วมในธรรมวินัยต่างกัน, ผู้อยู่ในคณะต่างกัน
นานุปชฺฌาย : (ปุ.) พระอุปัชฌายะต่างรูปกัน (ต่างพระอุปัชฌายะกัน).
นาภิ : (อิต.) ดุม ชื่อของส่วนกลางล้อเกวียน หรือล้อรถที่มีรูสำหรับสอด, สะดือ, ท้อง, ศูนย์กลาง. วิ. นภตีติ นาภฺ หึสายํ, อิ, ณิ วา. ส.นาภิ, นาภี.
นาภิ, นาภี : อิต. สะดือ, ท้อง; ดุมเกวียน, ดุมรถ
นาภินาล : (นปุ.) สายสะดือ. ส. นาภินาล.
นาม : (นปุ.) ความน้อนไป, ความน้อมไปใน อารมณ์ทั้ง ๖, ชื่อ, นาม คือคำชนิดหนึ่ง ในไวยากรณ์ สำหรับเรียก คน สัตว์ ที่ และสิ่งของต่างๆ หรือชื่อของสิ่งที่มิใช่รูป คือจิตและเจตสิก เรียกว่านามธรรมหรือ อรูปธรรม ซึ่งเป็นคู่กับ รูปธรรม. วิ. นมฺยเต อตฺถยเต อตฺถยสฺวิติ นามํ. นาเมหิ นามยตีติ วา นามํ. ส. นามนฺ.
นามก : ค. มีนาม, มีชื่อ, โดยชื่อ
นามกมฺม : นป. การตั้งชื่อ, การให้ชื่อ
นามกาย : (ปุ.) กองแห่งนาม, กองแห่งนาม ธรรม, หมู่คือนาม, หมู่คือนามธรรม.
นามคหณ : นป. การรับเอาชื่อ, การถือเอาซึ่งชื่อ
นามธมฺม : (ปุ.) ธรรมอันเป็นนาม, นามธรรม รู้ไม่ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น หรือกาย แต่ รู้ได้ทางใจ).
นามเธยฺย : (นปุ.) ชื่ออันบุคคลพึงทรงไว้, การตั้งชื่อ, การทรงชื่อ, ชื่อ, นามไธย (ตั้งชื่อ). ส. นามเธย.
นามเธยฺย, นามเธย : ๑. นป. การตั้งชื่อ,
๒. ค. มีชื่อ
นามปท : นป. บทนามนาม
นามมตฺต : ค. สักแต่ว่าชื่อ, เป็นเพียงชื่อ, มีแต่ชื่อ