วุฑฺฒิ : อิต. ความเจริญ, ความสมบูรณ์
วุตฺต : กิต. กล่าวแล้ว; หว่านแล้ว, โกนแล้ว
วุตฺติ : อิต. ความเป็นไป, ความประพฤติ, การเลี้ยงชีพ
วุตฺถ : กิต. อยู่แล้ว
วุติ : อิต. ความกั้น, ความระวัง
วุยฺหติ : ก. นำไป, แบก, ลอย, ปลิว
วุส : ป. โคผู้
วุสฺสติ : ก. อยู่
วุสิต : กิต. อยู่แล้ว
วูปกฏฺฐ : กิต. หลีกออกไปแล้ว
วูปสม : ป. ความเข้าไปสงบ
วูปสมติ : ก. บรรเทา, สงบ
วูปสเมติ : ก. บรรเทา, เข้าไปสงบ
วูฬฺห : กิต. นำไปแล้ว, ลอยไปแล้ว
เว : อ. เว้ย, โดยแท้
เวกลฺล : นป. ความบกพร่อง, ความขาดทุน, ความวิบัติ
เวค : ป. ความเร็ว, กำลัง
เวคี : ค. ผู้มีความเร็ว, ผู้มีกำลัง
เวชฺกมฺม : นป. การเยียวยาโรค
เวชฺช : ป. ผู้รู้; หมอ
เวชยนฺต : ป. ชื่อวิมานหรือรถของพระอินทร์
เวฐก : ค. ผู้ผูก, ผู้ห่อ; คอพิณ
เวฐน : นป. ผ้าโพกศรีษะ, การโพก
เวเฐติ : ก. โพก, พัน, ห่อ
เวณ : ป. ช่างจักสาน
เวณวิก : ป. คนเป่าปี่
เวณิก : ป. คนดีดพิณ
เวณี : อิต. ช้องผม, กำผม
เวณุ : ป. ไม้ไผ่
เวตฺต : นป. หวาย, กิ่งไม้, แขนงไม้
เวตน : นป. สินจ้าง
เวตนิก : ป. คนรับสินจ้าง
เวตรณี : อิต. ชื่อแม่น้ำในนรก
เวตส : ป. ไม้อโศก
เวตาลิก : ป. คนนั่งยามตีทุ่งโมง
เวติ : ก. หายไป, ร่วงโรย
เวท : ป. ความรู้
เวทคู : ป. ผู้ถึงเวท, ผู้บรรลุความรู้
เวทชฺฌ : นป. ท่ามกลาง
เวทนา : อิต. ความรู้สึก, ความเจ็บปวด
เวทยิต : กิต. รู้สึกแล้ว, เสวยอารมณ์แล้ว
เวทิ : อิต. ความรู้
เวที : อิต. ผู้รู้; นักปราชญ์; ชานชาลา, แท่นบูชา
เวเทติ : ก. รู้สึก, รู้
เวธ : ป. การเจาะ, การแทง
เวธติ : ก. สั่น, เจาะ, แทง
เวธิต : กิต. เจาะแล้ว
เวธี : ป. ผู้ยิง, ผู้เจาะ