อาหิณฺฑติ : ก. เที่ยวไป, จาริกไป
อาหิต : กิต. กองแล้ว, ติดไปแล้ว
อาหิตคฺคิ : (วิ.) ผู้มีไฟอันบูชาแล้ว. ตติยาพหุพ.
อาหินฺทน : (นปุ.) การเที่ยวไป. อาปุพฺโพ, หิฑิ คติยํ, ยุ. แปลง ฑ เป็น ท, นิคคหิต อาคม.
อาหุ : ก. (เขาทั้งหลาย) กล่าวแล้ว
อาหุเณยฺย อาหุเนยฺย : (วิ.) ผู้ควรรับจตุปัจจัย อันบุคคลนำมาแต่ไกลบูชา วิทูร โต อาเนตฺวา หุโตติ อาหุโณ (อันบุคคลนำมา แต่ที่ไกลบูชา). อาหุโณ จตุปจฺจโย อาหุณจตุปจฺจโย. อาหุณจตุปจฺจยสฺส คหณํ อาหุณจตุปจฺจยคหณํ. อาหุณจตุ- ปจฺจยคหณํ อรหตีติ อาหุเณยฺโย. อีย, เอยฺย ปัจ. ฐานตัท. ควรแก่ทานอันบุคคล นำมาบูชา. ควรแก่ทานอันบุคคลพึงนำมาบูชา. วิ. อาเนตฺวา หุยเตติ อาหุณํ. อาเนตฺวา หุนิตพฺพนฺติ วา อาหุนํ. อาเนตฺวาบทหน้า หุ ธาตุในความบูชา ยุปัจ. อาหุณสฺสอรหตีติ อาหุเณยฺ โย. ควรซึ่ง (แก่) วัตถุอันบุคคลให้ (ถวาย) โดย ความเอื้อเฟื้อ วิ. อาทเรน หุยเต นิยเตติ อาหุณํ. อาทรบทหน้า หุ ธาตุในความให้ ยุ ปัจ. อาหุณํ อาหุณสฺส วา อรหตีติ อาหุ เณยฺโย. อีย, เอยฺย ปัจ. ศัพท์หลังแปลง ยุ เป็น อน.
อาหุติ : อิต. ของเซ่นเจ้า, ของบูชายัญ
อาหุติ อาหูติ : (อิต.) การให้, ทาน, การบูชา, การบูชายัญ, การเซ่นสรวง.. อาปุพฺโพ, หุ หู วา ทาเน หพฺยปฺปทาเน จ, ติ. ส. อาหุติ.
อาหุน, - ณ : นป. การบูชายัญ, การเซ่น
อาหุนทริก : ค. คับคั่ง, เบียดเสียด, แน่นขนัด
อาหุเนยฺย, - เณยฺย : ค. ควรแก่การบูชา, ควรแก่การบวงสรวง
อาโห : (อัพ. นิบาต) หรือ, หรือว่า, หรือไม่.
อาฬก : (ปุ.) เสาตะลุง. อาปุพฺโพ, หนฺ พนฺธเน, ณฺวุ, นสฺส โฬ, หโลโป.
อาฬกมนฺทา : อิต. เมืองท้าวกุเวร
อาฬกา อาฬกมนฺทา : (อิต.) ดู อาลกา อาลกมนฺทา.
อาฬน : (นปุ.) ที่เป็นที่นำมาเผา, ป่าช้า. วิ. อาเนตฺวาทหียเตอเตฺรติ อาฬนํ. อาปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ยุ, ทสฺส โฬ, หฺโลโป.
อาฬวก : (ปุ.) อาฬวกะ ชื่อยักษ์, อาฬวกยักษ์.
อาฬวก, - วิก : ค. ผู้อยู่ป่าช้า, ชื่อยักษ์
อาฬวน : นป. ป่าช้า
อาฬวิ อาฬวี : (อิต.) อาฬวี ชื่อนคร ๑ ใน ๒๐ ของอินเดียโบราณ วิ. อลํ วิภูสนํ เอตฺถาติ อฬวี. วี ปัจ. อฬวี เอว อาฬวี. ลสฺส ฬตฺตํ.
อาฬฺหก : (ปุ.) เสาตะลุง วิ. อาหนนฺติ พนฺธนฺตฺ- ยสฺมึ อเนน วา อาฬฺหโก. อาปุพฺโพ หนฺ พนฺธเน,ณฺวุ, นสฺส โฬ,วณฺณปริยาโย. ส. อาฒก.
อาฬหณ อาฬหน : (นปุ.) หลักเป็นที่นำนักโทษ ประหารมาฆ่า, ที่ประหารชีวิต. อาปุพฺโพ, ทหฺ หึสายํ, ยุ.
อาฬหณ อาฬหน อาฬาหณ อาฬาหน : (นปุ.) ป่าช้า วิ. อาคนฺตวา ทหนฺติ อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. อาปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ยุ, ทสฺส โฬ. อภิฯ และฎีกา อภิฯ. อาเนตฺวา ทหียเต อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. (ที่เป็นที่นำศพมาเผา).
อาฬฺหิย, - หิก : ค. ร่ำรวย, สุขสบาย, มีโชค
อาฬาร : ค. หนา, กว้าง, โอฬาร, คด, งอ
อาฬาร อาฬารตาปส : (ปุ.) อาฬารดาบส ชื่อดาบสหัวหน้าสำนัก ซึ่งพระมหาบุรุษ เสด็จเข้าไปศึกษาลัทธิตอนผนวชใหม่ ๆ.
อาฬาริก : (ปุ.) ช่างทำขนม, คนครัว, พ่อครัว. วิ. อฬาโร นาม สูปาทิวิกติ, ตํ กโรตีติ อาฬาริโก. อิก ปัจ. ส. อาราลิก.
อาฬาริก, - ริย : ป. สูท, พ่อครัว
อาฬาหน : นป. ที่เผาศพ, ป่าช้า, สุสาน
อาฬาหนกิจฺจ : นป. การเผาศพ, การทำฌาปนกิจ
อาฬาหนฏฺฐาน : นป. ที่เผาศพ, สุสาน, ป่าช้า
อาฬิ : (ปุ.) แมลงป่อง. อาฬํวิจฺฉิกนงฺคุลํ, ตํโยคา อาฬิ. แมลงป่องช้าง, แมลงภู่ ก็แปล.
อาฬินฺท : (ปุ.) ดู อาลินฺท. แปลง ล เป็น ฬ.
อิกฺก : ป. หมี
อิกฺกฏ : (ปุ.) หญ้าปล้อง, อิจฺ สุติยํ, อโฏ. แปลง จ เป็น ก ซ้อน กฺ
อิกฺกาส : (นปุ.) ยางไม้. อิจฺ สุติยํ, อโส.
อิกฺขก : (วิ.) อัน...พึงเห็น. วิ. อิกฺขิตพฺโพติ อิกฺขโก. อิกฺขฺ ทสฺสนงฺเกสุ, อ, สกตฺเถ โก.
อิกฺขณ, - ขน : นป. การเห็น, การแลดู
อิกฺขณ อิกฺขน : (นปุ.) การเห็น, การดู, การ แลดู, การเพ่ง, ความแลดู, ความพินิจ, ความรู้, ความกำหนด, เครื่องหมาย, ยุ ปัจ.
อิกฺขณิก : (ปุ.) พ่อมด, หมอดู.
อิกฺขณิกา : (อิต.) แม่มด, หญิงแม่มด. วิ. สุภาสุภสฺส อิกฺขณํ นิรูปนํ อสฺสาตฺถีติ อิกฺขณิกา. อิ, สกตฺเถ โก, อิตฺถิยํ อา.
อิกฺขติ : ก. เห็น, ดู, เพ่ง
อิกฺขรส อิกขุสาร : (ปุ.) น้ำอ้อย
อิกฺขว อิกขุ : (ปุ.) อ้อย. ส. อิกฺษว.
อิกฺขา : (อิต.) การเห็น, ฯลฯ. อิกขุ ธาตุ อ ปัจ. อา อิต.
อิกฺขุ : ป. ต้นอ้อย
อิก อิกฺก : (ปุ.) หมี. อิจฺ สุติยํ ถุติยํ วา, อ, จสฺส โก. ศัพท์หลังซ้อน กฺ.