ผลภาชน : ๑. นป. ภาชนะแห่งผลไม้;
๒. ป. ผู้ให้ผลไม้, ผู้แบ่งผลไม้
ผลมย : ค. ซึ่งกระทำด้วยไม้กระดาน, ซึ่งสำเร็จด้วยแผ่นกระดาน
ผลรุห : ค. ซึ่งออกมาจากผล, งอกขึ้นมาจากพืช, ผลไม้
ผลฺลติ : ก. เมล็ดผล, ออกผล
ผลฺลว : นป. หน่อ, ช่อ
ผลวนฺตุ : (วิ.) มีผล. ผล+วนฺตุ ปัจ.
ผลวิปาก : (ปุ.) ความสุกวิเศษแห่งผล, ความสุกวิเศษแห่งผลแห่งกรรม.
ผลสต : ป., นป. แรด; สีทองสัมฤทธิ์
ผลสมาปตฺติ : (อิต.) สมาบัติอันประกอบพร้อมแล้วด้วยผล.
ผลสาฏว : ป. ต้นหรือผลทับทิม
ผลาทน : ป. นกแก้ว
ผลาปาณ : ป. ร้านขายผลไม้
ผลาผล : (นปุ.) ผลไม้และวัตถุมิใช่ผลไม้, ผลและผลอันเจริญ, ผลน้อยและผลใหญ่, ผลเล็กและผลใหญ่, ผลเล็กใหญ่.
ผลาราม : ป. สวนผลไม้
ผลาสว : ป. น้ำคั้นผลไม้
ผลิก : (ปุ.) แก้วผลึก ชื่อแก้วหินอย่างหนึ่งมีสีขาวใส.
ผลิกภาชน : (นปุ.) แก้วน้ำ.
ผลิกา : (อิต.) แก้วผลึก ชื่อแก้วหินอย่างหนึ่งมีสีขาวใส.
ผลิต : ค. ผมหงอก, แตก; ผลิ, ผลิผล, มีผลดก
ผลิน ผลี : (วิ.) มีผล. อิน, อี ปัจ.
ผลุ : นป. ค่าคบไม้, ข้อไม้, ปล้องไม้, ปุ่มไม้
ผลุ ผฬุ : (นปุ.) ข้อ, ข้อไม้, ปล้อง. ผลฺ วิสรเณ, อุ.
ผลุพีช : นป. พืชที่เกิดจากปุ่มไม้
ผโลปฺปติ : ป. ต้นมะม่วง
ผสฺส : (ปุ.) อันกระทบ, อันถูกต้อง, การกระทบ, การถูกต้อง, ความกระทบ, ความถูกต้อง. วิ. ผุสนํ ผสฺโส. ผัสสะ อารมณ์ วิ. ผุสิยเตติ ผสฺโส ผุสิตพฺโตติ วา ผสฺโส. ผุสฺ สมฺผสฺเส, อ, ผสสฺส ผสฺโส (แปลง ผุส เป็น ผสฺส). อภิฯ. รูปฯ ๕๖๑ ลง ณ ปัจ. สัมปยุตตธรรม ประกอบด้วยสิ่งนั้น ชื่อผัสสะแต่ละอย่าง เช่น ตากระทบรูป เป็นต้น.
ผสฺสกาย : ป. หมวดแห่งสัมผัส
ผสฺสติ : ก. ถูกต้อง, สัมผัส; ได้รับ; ถึง, บรรลุ
ผสฺสน : (นปุ.) อันกระทบ, ฯลฯ, ความถูกต้อง. ยุ ปัจ. แปลว่า การถือ ก็มี.
ผสฺสสมฺปนฺน : ค. ถึงพร้อมด้วยสัมผัสที่น่ารัก
ผสฺสหาร : ป. ผัสสาหาร, อาหาร คือ ผัสสะ
ผสฺสายตน : นป. ผัสสายตนะ, อายตนะ คือ ผัสสะ
ผสฺสาหาร : (ปุ.) อาหารคือผัสสะ.
ผสฺสิต : ค. ซึ่งถูกต้อง, ซึ่งสัมผัส, ซึ่งได้รับ, ซึ่งบรรลุ
ผสฺเสติ : ก. สัมผัส, ถูกต้อง, ได้รับ, ถึง
ผสฺโสทก : นป. น้ำส้มคั้น
ผาณิต : (นปุ.) น้ำอ้อย, น้ำตาล, น้ำอ้อยงบ. ผาณฺ คติยํ, ติ, อิ อาคโม.
ผาณิตโตทก : นป. น้ำอ้อย, น้ำตาล
ผาณิตปุฏ : ป. ห่อน้ำอ้อย, ห่อน้ำตาล
ผาติ : (อิต.) อันทวี, อันทวีขึ้น, อันเจริญ, อันเจริญขึ้น, อันเพิ่ม, อันเพิ่มขึ้น, การทวี, ฯลฯ, ความทวี, ฯลฯ. ผา ผายฺ วา วุฑฺฒิยํ, ติ. ถ้าตั้ง ผายฺ ธาติพึงลบ ยฺ. การผ่า, การตัด, การฉีก, การแหก, การแยก, การแบ่ง. ผา ผาลเน, ติ.
ผาติกมฺม : (นปุ.) การทำให้เจริญ, ผาติ กรรม ชื่อคำที่ใช้ในวินัยสงฆ์ว่าด้วยการจำหน่ายครุภัณฑ์ โดยเอาของสงฆ์ที่เลวกว่า (มีค่าน้อยกว่า) แลกของดี (มีค่ามากกว่าให้สงฆ์) ฯลฯ.
ผาติกโรติ : ก. ทำให้มากขึ้น, ทำให้เจริญขึ้น
ผารุก : ค. ขม
ผารุลิย : นป. ความรุนแรง, ความเกรี้ยวกราด, ความไม่กรุณา
ผารุสก : (นปุ.) ผารุสกะ ชื่อสวนหรือป่าของท้าวสักกะ, สวนหรือป่าของพระอินทร์. วิ. ผารุสการนํ ยตฺถ สนฺติ ตํ ผารุสกํ. ณ ปัจ.
ผารุส ผารุสก : (ปุ.) มะปราง, ลิ้นจี่?