สุริยรสิ : อิต. รัศมีพระอาทิตย์
สุริยวลฺลิ : (อิต.) นมตำเลีย ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ใบหนาอวบน้ำ ที่ลำต้นมียางขาวคล้ายน้ำนม ดอกแข็ง คล้ายขี้ผึ้ง. นมตำเรีย ก็ว่า.
สุริยุคฺคมน : นป. การขึ้นแห่งพระอาทิตย์
สุริยุคฺคมนเวลา : (อิต.) เวลาเป็นที่ขึ้นไปแห่งพระอาทิตย์, เวลาเช้า, เวลาได้อรุณ.
สุริวลฺลี : (อิต.) เชือกเขาเพลิง.
สุรุงฺคา : อิต. คุก, ตะราง
สุรุจี : (วิ.) มีรัศมีรุ่งเรือง.
สุรุสุรุ : (วิ.) ซูด ๆ. ซูด ๆ คือเสียงที่เกิดจากการซดน้ำแกง ผู้มีมารยาทดีย่อมไม่ซดน้ำแกงให้ดังซูด ๆ ทางพุทธศาสนาถือว่าเป็นการเสียกิริยา.
สุรูป : ค. มีรูปงาม
สุรูปตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีรูปดี, ความเป็นผู้มีรูปได้สัดส่วน, ความเป็นผู้มีรูปร่างสมส่วน.
สุลภ : (วิ.) อัน...พึงได้โดยง่าย, พึงได้โดยง่าย.
สุลา : (อิต.) สุลา ชื่อโรคหัวเดือนที่ขึ้นปลายนิ้ว, โรคจุกเสียด. สูลฺ รุชายํ, อ, รสฺโส.
สุลิ สุลี : (ปุ.) พระอิศวร, พระสุลี, พระศุลี.
สุว : (วิ.) ผู้มีจิตงามคือฉลาด วิ. สุนฺทรํ เฉกํ วํ จิตฺตํ ยสฺส โส สุโว. ผู้มีจิตงาม, ผู้มีจิตดี. วิ. สุนฺทรํ วํ จิตฺตํ ยสฺส โส สุโว.
สุวจ : (วิ.) ผู้อัน...กล่าวได้โดยง่าย, ผู้อัน...ว่าได้โดยง่าย, ผู้อัน...สอนได้โดยง่าย, ผู้อัน...ว่าง่ายสอนง่าย.
สุวฑฺตกี : (ปุ.) ช่างปืน.
สุวณฺณ : (วิ.) มีผิวงาม, มีผิวสวย, มีสีสุก.
สุวณฺณการ : ป. คนทำทอง
สุวณฺณจนฺทน : (นปุ.) จันทร์เหลือง, แก่นจันทร์เหลือง.
สุวณฺณปฎ : (ปุ. นปุ.) แผ่นสำเร็จแล้วด้วยทอง, แผ่นแห่งทอง, แผ่นทอง, สุพรรณบัฎ. สุพรรณบัฎ ไทยใช้เรียกแผ่นทองคำที่จารึกราชทินนามชั้นสูงหรือจารึกพระราชสาสน์. ส. สุวรฺณปฎ.
สุวณฺณภิงฺการ สุวณฺณภิงฺคาร : (ปุ.) เต้าน้ำทอง, หม้อน้ำทอง, คนโทน้ำทอง.
สุวณฺณภูมิ : (อิต.) แดนทอง, แผ่นดินทอง, สุวรรณภูมิ. คำ สุวรรณภูมิ ไทยหมายถึง แผ่นดิน พม่า ไทย ลาว เขมร เวียดนาม มลายู และสิงคโปร์.
สุวณฺณรูป สุวณฺณรูปก : (นปุ.) รูปทำด้วยทอง, รูปเปรียบทำด้วยทอง.
สุวณฺณลงฺการ : (วิ.) ผู้มีเครื่องประดับอันบุคคลทำแล้วด้วยทอง, ผู้มีเครื่องประดับเป็นวิการแห่งทอง. ฉ. พหุพ.
สุวณฺณวณฺณ : (วิ.) มีสีเพียงดังสีแห่งทอง, มีผิวเพียงดังผิวแห่งทอง, มีผิวเหมือนทอง.
สุวณฺณสรก : (ปุ.) ขันทำด้วยทอง, ขันทอง.
สุวตฺถิ : (นปุ.) ความงาม, ความเจริญ, ความดี, ความปลอดโปร่ง, ความสวัสดี, สวัสดี.
สุวสน : (วิ.) นุ่งห่มผ้าอันงาม. สุนฺทร+วตฺถ+วสน.
สุว สุวก : (ปุ.) นกแก้ว, นกแขกเต้า. วิ. มนุสฺสสทฺทมฺปิ สุณาตีติ สุโว สุวโก วา. สุ สวเน, อ, อุวาเทโส. ศัพท์ หลัง ก สกัด.
สุวาณ : ป. สุนัข
สุวาณ สุวาน : (ปุ.) สุนัข, หมา. สุนฺ คติยํ, โณ, อุสฺส อุวาเทโส. ศัพท์ต้นแปลง น เป็น ณ. รูปฯ ๖๔๗ ตั้งสุนศัพท์ แปลง อุน เป็น อุวาน.
สุวิชาน : (วิ.) ผู้รู้ดี. สุ วิ ปุพฺโพ, ญา ญาเน, ยุ. แปลง ญา เป็น ชา.
สุวิญฺเญยฺย : (วิ.) อัน...พึงรู้ได้โดยง่าย, อัน...พึงรู้แจ้งได้โดยง่าย. ณยฺ ปัจ. แปลง ณฺย กับ อา เป็น เอยฺย.
สุวินย : (วิ.) ผู้อันบุคคลแนะนำได้โดยง่าย, ผู้สอนง่าย, ผู้ว่าง่าย, ผู้ตัดง่าย, ผู้ฝึกง่าย.
สุวิภตฺต : (วิ.) จัดไว้ดีแล้ว, จัดได้ดี.
สุวิมล : (วิ.) มีมลทินไปปราศแล้วด้วยดี, ใสดี, ผ่องใส.
สุวิสท : ค. สะอาดมาก
สุวี : (วิ.) ผู้มีความดี, ผู้มีความงาม.
สุวีร : (ปุ.) สุวิระ ชื่อโอรสพระอินทร์, โอรสพระอินทร์. วิ. อติสเยน วิโรติ สุวีโร. อิตสเยน วา สูรตฺตา สุวีโร.
สุเว : (อัพ. นิบาต) วัน, วันพรุ่ง, พรุ่งนี้, ในวัน, ในวันพรุ่ง. รูปฯ ลงในอรรถกาลสัตมี.
สุสญฺญา : (อิต.) ผักโหม. สสุ หึสายํ, อโว. อสฺส, อิตฺถิยํ อี.
สุสณฺฐาน : ค. มีทรงงาม
สุสมารทฺธ : ค. เริ่มดีแล้ว, ปรารภดีแล้ว
สุสฺสติ : ก. ซูบซีด, เหี่ยวแห้ง
สุสฺสน : (นปุ.) ความเหี่ยว, ความแห้ง, ความผาก. สุสฺโสสเน, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหมวดธาตุ แปลง สฺย เป็น สฺส ยุ เปน อน.
สุสฺสย : (ปุ.) การนอนได้โดยง่าย. สุขปุพฺโพ. สี สเย, โข, สฺสํโยโค.
สุสฺสรตา : อิต. ความเป็นผู้มีเสียงเพราะ
สุสฺสูส : (วิ.) ฟังด้วยดี, เชื่อฟัง, เชื่อถ้อยฟังคำ. สุฎฺฐุปุพฺโพ, สุ สวเน, โส, ทีโฆ, สฺสํโยโค.
สุสฺสูสติ : ก. ฟัง, ปรารถนาจะฟัง
สุสฺสูสา : (อิต.) การฟังด้วยดี, การตั้งใจฟัง, การบำเรอ, การบำรุง, การปฏิบัติ, การรับใช้.