อุปฺโปฐน : นป. การโบยตี, การเฆี่ยน, การปัดฝุ่น
อุปฺโปเฐติ : ก. โบยตี, เฆี่ยน, ปัดฝุ่น
อุปฺผาเลติ : ก. ให้ตัด, ให้ผ่าออก
อุปฺผาสุลิก : ค. มีซี่โครงปรากฏ, ผอม
อุปพฺพชติ : ก. เข้าไปสู่, ไปเยี่ยม
อุปพฺพูฬฺห : ค. เกลื่อนกล่น, มากมาย, แน่นขนัด
อุปพฺรูหน : นป. ความเจริญ, การเพิ่มขึ้น, การขยายตัว
อุปพฺรูเหติ : ก. เจริญ, เพิ่มพูน, งอกงาม
อุปภุญฺชก : ค. ผู้บริโภค, ผู้เสพ
อุปโภค : (ปุ.) การเข้าไปกิน, การใช้สอย, เครื่องใช้, เครื่องใช้สอย, เครื่องบริโภค. ไทยใช้ อุปโภค เป็นกิริยาว่า ใช้สอย กิน. ส. อุปโภค.
อุปโภคฺค : ค. น่าบริโภค, น่าใช้สอย
อุปม : ค. มีอุปมา, เปรียบเทียบได้
อุปมา : (อิต.) การเปรียบ, การเปรียบเทียบ, ความเปรียบ, ความเปรียบเทียบ, อุปมา (เป็นไปใกล้ของความวัด). วิ. ยา อจฺจนฺ- ตาย น มิโนติ น วิจฺฉินฺทติ สา มาณาย สมีเป วตฺตตีติ อุปมา. อุปมียติ สทิสีกรียติ เอตายาติ วา อุปมา. อุปปุพฺโพ, มา ปริมาเณ, กวิ, อ วา. ส. อุปมา.
อุปมาตุ : (อิต.) หญิงพี่เลี้ยง, นางนม, แม่นม (กึ่งแม่).
อุปมาน : (นปุ.) ความเปรียบ, ความเปรียบเทียบ. การเปรียบ, การเปรียบเทียบ, คำเป็นเครื่องเปรียบ, คำเป็นเครื่องเปรียบเทียบ, อุปมา, อุปมาน. วิ. อุปมียเต เยน ตํ อุปมานํ. รูปฯ ๕๒๐ วิ. อุปมียติ เอเตนาติ อุปมานํ. อุปปุพฺโพ, มา ปริมาเณ, ยุ. อุปมาน ชื่อ ของการศึกษาอย่างหนึ่ง คือ การศึกษาจาก ข้อเท็จจริงที่เหมือนกันหลายอย่าง แล้วตั้งเป็นกฎเกณฑ์ขึ้น. ส. อุปมาน. อุปเมยฺย (ปุ.?) อุปไมย คือสิ่งที่จะหาสิ่งอื่น มาเปรียบเทียบได้ สิ่งที่เปรียบได้. ส. อุปเมย.
อุปมานิต : ค. ถูกอุปมา, เหมือน
อุปเมติ : ก. อุปมา, เปรียบเทียบ
อุปเมยฺย : ค. อุปไมย, สิ่งที่เขาพึงเปรียบเทียบได้
อุปย : (ปุ.) การเข้าถึง. อุปปุพฺโพ, อิ คมเน, อ. แปลง อิ เป็น ย.
อุปยติ : ก. ถึง, เข้าถึง, ลุ
อุปยน : ป. การแต่งงาน, การสมรส
อุปยม : (ปุ.) งานบ่าวสาว. อุปปุพฺโพ, ยมุ อุปรเม กีฬายํ วา, อ. ส. อุปยม อุปยาม.
อุปยาจติ : ก. อ้อนวอน, ขอร้อง
อุปยาจิตก : นป. การอ้อนวอน, การขอร้อง
อุปยาติ : ก. ไปถึง, ไปใกล้, เข้าใกล้
อุปยาน : (นปุ.) บรรณาการ, เครื่องบรรณาการ, ของที่ส่งไปให้ วิ. อุปยนฺติ เอเตน อิสฺสรสฺส วา ปิยมาปสฺส สนฺติกํ คจฺตีติ อุปยานํ. อุปปุพฺโพ, ยา คติยํ. ยุ.
อุปยานก : นป. ปู
อุปยุญฺชติ : ก. เกี่ยวข้อง, ประกอบ, ประพฤติ, ปฏิบัติ
อุปโยค : (ปุ.) การเข้าไปประกอบ, การประกอบเข้า, การใช้สอย, ความเข้าไปประกอบ, ฯลฯ. อุปปุพฺโพ, ยุชฺ โยเค, โณ. ส. อุปโยค.
อุปโยควจน : (นปุ.) การกล่าวถึงสิ่งที่ถูกประกอบ, การกล่าวถึงสิ่งที่ถูกทำ, ทุติยาวิภัติ.
อุปรจิต : กิต. ก่อแล้ว, สร้างแล้ว
อุปรชฺช : นป. ความเป็นอุปราช
อุปรต : กิต. งดแล้ว, ละแล้ว
อุปรติ : อิต. การงดเว้น, การละ
อุปรม : (วิ.) งด, เว้น, ยินดี.
อุปรมติ : ก. งดเว้น, ละ
อุปรว : นป. เสียง
อุปรวติ : ก. ร้อง, ตะโกน
อุปราค : (ปุ.) พระคราธสูรย์และจันทร์, พระ เคราะห์. ส. อุปราค.
อุปราช : (ปุ.) พระราชารอง (รองจากพระเจ้าแผ่นดิน), อุปราช คือผู้สำเร็จราชการแทนพระเจ้าแผ่นดิน ในส่วนหนึ่ง ๆ ของ พระราชอาณาจักร.
อุปริ : (อัพ. นิบาต) บน, ข้างบน, เบื้องบน, ด้าน, ด้านเหนือ, ล่วงไป, ในเบื้องบน, ณ เบื้องบน, ในเบื้องหน้า, ณ เบื้องหน้า. สตฺตมิยตฺเถ นิปาโต. เว้น อุ. อุปริ ปพฺพตา เทโว วสฺสติ. ฝนเว้นซึ่งภูเขาย่อมตก. รูปฯ ๒๙๘. ส. อุปริ.
อุปริจร : ป. การเที่ยวไปในอากาศ, การบิน
อุปริฏฐ : ค. สูงสุด, ตั้งอยู่บน
อุปริภทฺทก : ป. ชื่อต้นไม้, ต้นชบา
อุปริภาค : ป. ส่วนเบื้องบน