องฺคารมส : นป. เนื้อย่างไฟ
องฺคารราสิ : ป. กองถ่านเพลิง
องฺคาริก : ป. คนเผาถ่าน
องฺคาวยว : (ปุ.) ส่วนต่างๆ แห่งร่างกาย, อังคาพยพ องคาพยพ (ส่วนน้อยและส่วนใหญ่ของร่างกาย).
องฺคิก : ค. ซึ่งประกอบด้วยส่วนต่างๆ
องฺคีรส : (วิ.) ผู้มีองค์เป็นแดนซ่านออกแห่งรัศมี, ผู้มีรัศมีอันซ่านออกจากอวัยวะ, ผู้มีรัศมีอันซ่านออกจากตน, ผู้มีรัศมีอันซ่านออกจากตนดังเปลวไฟ.วิ. องฺคมฺหิ กาเยรโส รํส ทิปฺปเต ยสฺสาติ องฺคีรโส. ณ ปัจ.ตทัสสัตถิตัท. อี อาคม.
องฺคุฏฺ : (ปุ.) นิ้ว, นิ้วหัวแม่มือ, นิ้วแม่มือ. หัวแม่มือ. วิ. อคฺเค ปุเร ติฏฐตีติ องฺคุฏโฐ. อคฺคปุพฺโพ, ฐา คตินิวุตฺติยํ, อ, อสฺสุตฺตํ, นิคฺคหิตาคโม, วิสํโยคตฺตญฺจ. (แปลง อ ที่ ค เป็น อุ ลงนิคคหิตอาคม ลบ คฺ สังโยค เอานิคคหิตเป็น งฺ). องฺคฺ คมเน วา, โฐ, อสฺสุตฺตํ, ฏฺสํโยโค. ลง ก สกัดเป็น องฺ คุฏฐก บ้าง. ส. องฺคุษฺฐ.
องฺคุฏฺฐ : (ปุ.) นิ้ว, นิ้วหัวแม่มือ, นิ้วแม่มือ.หัวแม่มือ. วิ. อคฺเค ปุเร ติฏฐตีติ องฺคุฏโฐ.อคฺคปุพฺโพ, ฐาคตินิวุตฺติยํ, อ, อสฺสุตฺตํ, นิคฺคหิตาคโม, วิสํโยคตฺตญฺจ. (แปลง อ ที่ค เป็น อุ ลงนิคคหิตอาคม ลบคฺสังโยคเอานิคคหิตเป็นงฺ).องฺคฺคมเนวา, โฐ, อสฺสุตฺตํ, ฏฺสํโยโค.ลงกสกัดเป็นองฺคุฏฐก บ้าง. ส. องฺคุษฺฐ.
องฺคุฏฺฐปท : ป. เครื่องหมายหัวแม่มือ
องฺคุฏฺฐเสฺนห : ป. น้ำนมที่เกิดจากหัวแม่มือ
องฺคุร : (ปุ.) หน่อ, หน่อไม้, เชื้อสาย.องฺกุรศัพท์ แปลง กุ เป็น คุ.
องฺคุล : (ปุ. นปุ.) นิ้ว, นิ้วมือ, นิ้วเท้า.ส.องฺคล นิ้วมือ, นิ้วแม่มือ.
องฺคุลฏฺฐิ : (นปุ.) กระดูกแห่งนิ้วมือ, กระดูกนิ้วมือ.
องฺคุลฏฺฐิ : นป. กระดูกนิ้วมือ
องฺคุลนฺตร : (นปุ.) ระหว่างนิ้วมือ, ง่ามมือ.
องฺคุลฺยาภรณ : (นปุ.) เครื่องประดับของนิ้ว, แหวน.
องฺคุลิก : (วิ.) สำเร็จด้วยนิ้วมือ.เจิม.
องฺคุลิปโตทก : นป. การจี้ด้วยนิ้วมือ
องฺคุลิปท : นป. เครื่องหมายนิ้วมือ
องฺคุลิปพฺพ : (นปุ.) ข้อของนิ้ว, ข้อนิ้ว.
องฺคุลิโปฐ : นป. การดีดนิ้วมือ, การหักนิ้วมือ
องฺคุลิมาล : (ปุ.) องคุลิมาล ชื่อคนผู้มีมาลัยทำด้วยนิ้วมือชื่อคนผู้เป็นโจร, พระเถระนามว่า องคุลิมาล.
องฺคุลิมุทฺทา : (อิต.) หัวแหวนมีอักษร, แหวนตรา, แหวนมีอยู่ที่นิ้วมือ. วิ. องฺคุลิมุทฺทา.ส.ตัป.องฺคุลิ+มุทฺธาเป็นองฺคุลิมุทฺธา บ้าง.
องฺคุลิมุทฺทา, - มุทฺทิกา : อิต. แหวน, แหวนตรา
องฺคุลิ, -ลี : อิต. นิ้วมือ, นิ้วเท้า, กีบเท้าโค
องฺคุลิองฺคุลี : (อิต.) นิ้ว, นิ้วมือ, อคิคนิยํ, อุลี.องคุลีชื่อมาตราวัดระยะของโบราณยาวเท่ากับข้อนิ้วกลาง.ศัพท์ต้นรัสสะ.องฺคุลี.
องฺคุลิ องฺคุลี : (อิต.) นิ้ว, นิ้วมือ, อคิ คนิยํ, อุลี. องคุลีชื่อมาตราวัดระยะของโบราณ ยาวเท่ากับข้อนิ้วกลาง. ศัพท์ต้นรัสสะ. องฺคุลี.
องฺคุลียก : (นปุ.) วัตถุมีอยู่ที่นิ้วมือ, แหวน. วิ.องฺคุลิยํ ภวํ องฺคุลียกํ. อีย ปัจ. ก สกัด.
องฺคุองฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คนเปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.
องฺคุ องฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คน เปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.
องฺฆาต : (วิ.) โกรธ, ขึ้งเครียด, กระทบ.เบียดเบียน.อาฆาต ศัพท์ แปลง อา เป็นนิคคหิต แล้วแปลงเป็น งฺ.
อจงฺกม : ค. ไม่ควรเดินจงกรม, ไม่ควรก้าวไป
อจฺจคา : ก. ถึงทับแล้ว, บรรลุแล้ว
อจฺจติ : ก. ร้องเพลง, สรรเสริญบูชา
อจฺจน : (นปุ.) การถวายการเซ่นสรวง, การบูชา, ความนับถือ.วิ. อจฺจียเตติ อจฺจนํ อจฺจนา วา. อจฺจฺปูชายํ, ยุ
อจฺจนฺต : (วิ.) จริงๆ, โดยแท้, โดยส่วนเดียว, ล่วงส่วน, ยิ่ง, ยิ่งนัก, เนื่องกัน, ถาวร, มั่นคง, สุดท้าย, มากมาย, ล่วงละเมิด.
อจฺจนฺตโกธน : ค. โกรธจัด
อจฺจนฺตโกธนอจฺจนฺตโกปน : (วิ.) ขึ้งเคียดยิ่งขึ้งเคียดนัก, กำเริบยิ่ง.วิ. อติเรกํ กุชฺฌติกุปฺปติ วาติ อจฺจนฺตโกธโน อจฺจนฺตโกปโน วา. กุธฺ กุปฺ โกปเน, ยุ.
อจฺจนฺตโกธน อจฺจนฺตโกปน : (วิ.) ขึ้งเคียดยิ่ง ขึ้งเคียดนัก, กำเริบยิ่ง. วิ. อติเรกํ กุชฺฌติ กุปฺปติ วาติ อจฺจนฺตโกธโน อจฺจนฺตโกป โน วา. กุธฺ กุปฺ โกปเน, ยุ.
อจฺจนฺตทุสฺสีลฺย : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลชั่วเป็นไปล่วงซึ่งส่วนสุด, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอันโทษประทุษร้ายแล้วโดยแท้, ความเป็นผู้ทุศีลล่วงส่วน.
อจฺจนฺตสโยค : (ปุ.) การประกอบต่อเนื่องกันวิ. อจฺจนตํ นิรนฺตรํ สํโยโค อจฺจนฺตสํโยโค.
อจฺจนฺติก : (ปุ.) เป็นไปโดยส่วนเดียว, เป็นไปล่วงส่วน.
อจฺจนา : (อิต.) การถวายการเซ่นสรวง, การบูชา, ความนับถือ.วิ. อจฺจียเตติ อจฺจนํ อจฺจนา วา. อจฺจฺปูชายํ, ยุ
อจฺจปติ : (ปุ.) ชายชู้. อธิ+ปติ แปลง อธิ เป็นอจฺจ.
อจฺจย : (ปุ.) การล่วงไป, การก้าวล่วง, การเป็นไปล่วง, การล่วงละเมิด, การดูหมิ่น, ความล่วงไป, ฯลฯ, ความผิด, โทษอันเป็นไปล่วง, โทษอันล่วงเกิน, กาลเป็นที่เป็นไปล่วง, ความล่วงลับไป, ความตาย, วิ. อติกฺกมิตฺวา อยนํ อจฺจโย.อติปุพฺโพ, อิ คติยํ, โณ. ส. อตฺยยฺ.
อจฺจรอจฺจุร : (วิ.) มาก, หลาย, อธิปุพฺโพ, อรฺ คติยํ, อ. แปลง อธิ เป็น อจฺจศัพย์หลัง แปลง อ ที่ จเป็น อุ.